Parch srebrzysty ziemniaka jest to powszechna choroba w uprawie ziemniaka. W główniej mierze rozwija się w okresie przechowywania, a jej szkodliwość polega na obniżeniu wartości handlowej, pogorszeniu przydatności na frytki i chipsy. Głównym źródłem choroby są zainfekowane chorobą sadzeniaki. Do infekcji bulw dochodzi w glebie, gdzie uwalniane z porażonych ziemniaków zarodniki są przenoszone na bulwy potomne. Na skórce bulw tworzą się nieregularne, okrągłe lub owalne plamy o barwie beżowej lub jasnobrunatnej. Drobne plamy mogą się zlewać i łączyć w większe. Z czasem następują drobne deformacje, tkanka w miejscach plam rozwarstwia się. Powstające szczeliny wypełniają się powietrzem i nabierają srebrzystego zabarwienia. Na skutek odwodnienia bulwy kurczą się. Szkodliwość parcha srebrzystego ziemniaka w przypadku materiału sadzeniowego osłabia kiełkowanie i hamuje początkowy wzrost roślin. Namnażanie patogenu prowadzi do zwiększenia przepuszczalności skórki, co powoduje utratę wody (a więc i masy), a także obniżenie jakości bulw.

Jak uniknąć choroby:

- wybieraj tylko zdrowe sadzeniaki od kwalifikowanych dostawców

 - uprawiaj odmiany o podwyższonej odporności na parcha srebrzystego

- odpowiednio przechowuj bulwy

- opryski pasowe gleby, np. preparatami zawierającymi azoksystrobinę